Konieczności - cd.

Tak czasami trzeba, z konieczności, ze zmęczenia i że tak się powinno. Przymus i imperatyw, rozum i odreagowanie. Jest jak jest i trudno, by było lepiej, raczej constans, że jakoś tam. Wiara trochę, że wszystko się uda i jeszcze będzie przepięknie, studzona wrodzoną niepewnością rezultatów. Tak właściwie to tylko, żeby jednak, piszę. Żeby nie było, że odpuszczam, wymiękam, nie potrafię.
 Przeczytałem ostatnio długą zaległość, Zaczyn Filipa Springera. Z zapartym i jednym tchem. Jest coś bardzo dojmującego w tych  życiorysach, tak naznaczonych historią i głębokim przekonaniem o słuszności własnej drogi. Zupełnie niesamowita historia o recepcji Hansena i jego uczniu wiernym w Norwegii. Jak ktoś chce zrozumieć więcej ze świata, to powinien to przeczytać. To też niebagatelna kwestia, że autor książki jest w swoim poczuciu słuszności we wszystkim bardzo podobny do swojego bohatera. Zazdroszczę, to fakt.
 I jeszcze jedna lektura, tym razem o Ernie Rosenstein książka Doroty Jareckiej i Barbary Piwowarskiej. To jest troszkę bohaterka mojej młodości, miałem reprodukcję jednej pracy, już nie pamiętam jakiej, wyciętą z Przekroju. to też jest książka konieczna, trochę do historii sztuki, trochę do historii Polski. Zawsze mi się wydawało, że to takie niteczki splątane, coś tam potem poczytałem, ale tak naprawdę, po raz kolejny, znów się dowiedziałem, jak bardzo nie wiedziałem. Szczególnie za rozdział Sztuczne szczęki, absolutnie wspaniały, wielkie dzięki dla Doroty.
Nastrój adekwatny do lekko panicznego powrotu do.
Ze Skartem było lekko i zbiorowo, bardzo dobre wspomnienia.
A w czwartek wieczorem o 18 we Frankfurcie nad Odrą wystawa Agnieszki, Ali, Pauliny i Radka, którą zrobiliśmy razem (oni bardziej).

Na huśtawce wesoło...

A tu Zdziś w towarzystwie Beniamina i Karola, trochę nie ma ochoty.

Tu zaś zdjęcie na którym mój aparat zakwalifikował mądrze pyszczek Zdzisława jako twarz.

Z archiwum, sprzed roku, kot z bramy głównej Stoczni w Gdańsku.