Zapiski z prowincjonalnej galerii: Pożarcie i inne kwestie

Zdziś pożarł żołędzia, co się okazało dość szybko na szczęście, rzecz w tym, że ostatni tego typu wyczyn pieska zakończył się rozcinaniem brzucha i mnóstwem innych przyjemności, łącznie z kołnierzem, szwami, dietą i lekarstwami w dużych ilościach. Wszystko się dobrze skończyło, ale teraz oczywiście natychmiast spanikowałem, dwa prześwietlenia, nie wiadomo, czy był tylko jeden, ten oddany z pawiem, czy jeszcze gdzieś jakiś jest w środku. Słabo widać. Sądząc po wesołości i generalnie dobrym nastroju chyba jest OK. No ale jak zawsze przysłoniło to wszystkie inne kwestie, łącznie za ważnymi. Rekapitulując czas ostatni - jeden dzień w Kaliningradzie to bardzo niewiele, ale ciekawie. Byliśmy z Agnieszką Wołodźko dyskutować, czy da się jeszcze w jakikolwiek sposób współpracować, po ostatnich wydarzeniach. Ciekawe miejsce dyskusji, http://artvorota.ru/ przestrzeń zagospodarowana przez młodych artystów w dawnej bramie miejskiej. Rozmowa pokazała nędzę mojego z rzadka używanego rosyjskiego, ale też obszar nieporozumień, niemożności i chęci. Wszystko odbywało się w ramach projektu "Bliski nieznajomy", zaczętego jeszcze przed zajęciem Krymu i wojną w Ukrainie. No i generalnie wyszło nam na to, że można i trzeba, ale poza strukturami. Nam, tzn. Agnieszce i gościom z Litwy. Druga strona miała rozbieżne zdania i raczej nie ustaliliśmy żadnego konsensusu, poza tym, że generalnie gospodarze byli b.mili, gościnni i się starali.
Zabawnie było na granicy, policjant z FSB, czarna kurtka a jakże i wzrok jak zima na Kamczatce przeszukał starannie mój zielony, wierny plecak, a ja myślałem sobie, że na wyrębie nad rzeką Goniuchą długo nie wytrzymam, może ze trzy dni. I Warłam Szałamow mi się przypomniał i Osip Mandelsztam, bo w oczach młodego FSBowca było całe okrucieństwo przeszłości. Podobno pies coś wywąchał, jak podejrzewam, "Morfinę" Twardocha, którą chciałem przeczytać w drodze. Bardzo uczony pies. No, ale wszystko się dobrze skończyło.
A potem Warszawa i sesja Karoliny Wiktor w Zachęcie i oprowadzanie Bogny Burskiej po wystawie przygotowanej przez Stacha Rukszęi jeszcze promocja książki Karola Sienkiewicza. Właśnie ją czytam. Byłem też w niedzielny poranek w pracowni Marii Anto na zaproszenie Zuzanny Janin i MSNu. Bardzo zawsze ciekawiła mnie ta artystka, więc możliwość niezwykła. Prawdziwa warszawska pracownia, ogród i po prostu Żolibórz. Uwielbiam pracownie, tylko tam artysta jest naprawdę, nawet jeśli już go nie ma.
Myślę też sobie, jak zapominać, jak zostawiać z przeszłości tylko to, co warto. Raczej to jest mało możliwe a jeśli, to wielce trudne. Dobrze by było zapominać na żądanie, podobno tak się już leczy traumy pola walki. Czyż jednak życie nie jest trochę polem walki, choć na szczęście, przynajmniej w ostatnich czasach, raczej bezkrwawej? Tak panie Paolo, pan jak coś powie, to naprawdę w punkt oraz pyteczkę. Wybaczcie mi
te sentencje zabawne. Co nie zmienia faktu, że łaknął bym takiej elektrody, w mózg na chwilę i już nie pamiętam twarzy, spraw i wszystkiego, czego nie chcę. Byłoby naprawdę lepiej i nie mówcie mi, że nie.
Trochę rozmów warszawskich, dziwne czasem informacje, ale jak zawsze miło. Bez złudzeń, że należę do tego świata, ze świadomością, że jestem choć tolerowany, dobre i to.
A teraz trochę zdjęć, bez porządku i specjalnego wyboru.

Wbrew pozorom, to nie Czarny kwadrat wita gości na granicy polsko - rosyjskiej, ale byłoby zabawnie.